Van de vier grote christelijke feesten (Kerst, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren) is Pinksteren, denk ik, het meest onbekend. In een straatinterview hoorde ik: „Het heeft geloof ik iets te maken met vlammetjes die neerdalen op de leerlingen. En hemelvaart, dat is daarvoor, dan gaan wij dauwtrappen.”
Ik ga in mijn column even voorbij aan het dauwtrappen en richt mij op Pinksteren.
Het was al een bekend feest bij de joden, ‘Sjawoeoth’ geheten. ‘Sjawoeoth’ betekent ‘weken’ en is het feest van de eerstelingen van de oogst, zeven weken na Pasen. Het is een oogstfeest, maar op die dag herdenken de joden ook dat zij de Thora, de joodse wet, hebben gekregen.
Vanuit alle landen komen joodse mensen dan naar Jeruzalem om dit feest te vieren, daarom waren er 2000 jaar geleden ook veel mensen in Jeruzalem.
Ik zie het beeld van de apostelen en leerlingen van Jezus voor mij. Zij waren getuige geweest van Zijn laatste dagen, Zijn sterven en opstanding. En ook nog van Zijn hemelvaart. Ze bleven achter, met een heel grote opdracht: ‘Vertel Mijn Blijde Boodschap aan
alle volkeren van de aarde’.
En dan komt het Pinksterfeest, ze zitten samen, ze zoeken kracht en vertrouwen in gebed en bij elkaar. En toen gebeurde het totaal onverwachte: er kwam een geluid als van een hevige wind en iets wat op vlammetjes leek, daalde op hun hoofd neer.
Een hevige wind, meestal doet de wind haar werk onmerkbaar, maar soms zwelt de wind aan tot een orkaankracht. En dat gebeurt bij de leerlingen en apostelen.
Ze gaan naar buiten, vervuld van die sterke krachtige geest, getroffen door de kracht van de orkaan, aangeraakt door het vuur dat brandt in hun binnenste. Zij spreken in vele talen, en Petrus heft zijn hand op als teken dat hij wil spreken.
De woorden komen als vanzelf uit zijn mond. De mensen luisteren ademloos, ze worden geraakt door wat hij te vertellen heeft. 3000 mensen laten zich dopen. De geboorte van onze kerk.
Vervuld van een nieuwe geest, van binnen uit voelen dat er vuur ontstoken is in je, geraakt worden, omver worden geblazen, getuigen, spreken en doorgeven, dat is waar het met Pinksteren om draait.
Bidden wij dat ook wij enthousiaste, geïnspireerde, vurige, ‘geestige’ mensen zijn, die de Blijde Boodschap ook in onze tijd, ieder op onze eigen wijze durven brengen.
Mia Tankink, pastoraal werker