Nu de tweede golf van de coronacrisis een feit is, het aantal besmettingen iedere dag toeneemt, de ziekenhuizen vol raken en er dagelijks mensen sterven aan het coronavirus besef je steeds meer hoe kwetsbaar je feitelijk bent. Je kunt niet meer zomaar zeggen: Het overkomt mij niet!. Het onzichtbare virus is er. Je kunt alleen de maatregelen om besmetting te voorkomen zo goed mogelijk in acht nemen, voor jezelf en de mensen om je heen.
“Hij kent ons toch, Hij is niet vergeten dat wij gemaakt zijn uit het stof van de aarde. Mensen, hun dagen zijn als het gras, zij bloeien als bloemen in het open veld. Dan waait de wind en zij zijn verdwenen”. Deze woorden uit Psalm 103, in een bewerking van Huub Oosterhuis, zingen we regelmatig in het lied “Barmhartige Heer” tijdens de vieringen.
De beelden uit deze verzen van de psalm laten op een indringende wijze zien hoe je je tegelijkertijd door God gekend mag weten, hij vormt je, en anderzijds ben je ook als gras, een bloem in het open veld. De psalmist geeft woorden aan het besef dat je aan de ene kant uit het stof van de aarde gevormd bent en aan de andere kant dat je in Gods hand bent; Hij vormt je.
Je leven is je gegeven, je maakt het niet zelf, je ontvangt het ieder moment. Je lijkt op het gras dat ’s morgens fris is van de dauw, maar ’s avonds verdord is door de hitte van de dag. Je lijkt op een bloem in het open veld, kleurrijk en sierlijk, maar een krachtige wind kan zomaar een eind maken aan deze bloem in volle bloei.
Het besef dat je kwetsbaar bent, hoeft je niet te ontmoedigen, je ziet onder ogen wat is en het nodigt uit tot kwetsbaar leven. Je kwetsbaarheid onder ogen zien, is ook beseffen dat de mens naast je kwetsbaar is, net als jij. Het vraagt om behoedzaam om gaan met elkaar.
Je bent ook die bloem in het open veld. Zie je ook de bloeiende bloem die de ander is? Geef je de ander de kans uit te groeien en tot bloei te komen? Het vraagt zorg en aandacht om elkaar tot bloei te laten komen.
Kwetsbaar zijn, nodigt uit tot kwetsbaar leven; behoedzaam en met zorg omgaan met elkaar. Zeker nu in deze tijd waarin we des te meer beseffen hoe kwetsbaar een ieder is.
Berrie Daalhuizen