Stilte heeft vele gezichten. Tijdens de lockdown was het ongekend stil in de grote steden. Niemand had dit nog ooit meegemaakt. Het verkeer, het lawaai, het was er niet meer. Voor het eerst hoorde je vogels. Natuurlijk, de vogels waren er anders ook, maar nu werden ze ook gehoord en gezien. Door de stilte ontdekte veel mensen hoe vogelrijk hun omgeving was en genoten ze van de verscheidenheid aan vogelgeluiden.
Op de tv werden bewoners van de plaatsen rond Schiphol geïnterviewd. Voor het eerst konden zij buiten in hun tuin zitten. De vliegtuigen die om de paar minuten met een hels lawaai de hele dag overvlogen en vaak ook ’s-nachts stonden aan de grond. Ook voor hen ging er een wereld open, buiten zitten in het zonnetje, genieten van de tuin, en gewoon een verstaanbaar gesprek met elkaar hebben.
In de krant zag ik een artikel over stille leesfeestjes in de Utrechtse Jacobikerk. Dit fenomeen is overgewaaid uit Amerika. Daar vond het eerste zwijgzame leesfeestje al in 2009 plaats. Dit initiatief werd overgenomen door bibliotheken, koffietentjes en kroegen en het verspreidt zich nu ook in ons land. In de Utrechtse Jacobikerk is het inmiddels de vierde editie van een leesmiddag in stilte. Twee uur lang kijkt niemand op de smartphone. De stilte van de kerkruimte nodigt uit tot het lezen van een boek. Je hoeft niet met anderen te praten, de gezamenlijke stilte is een uitnodiging tot lezen.
Stilte heeft nog veel meer gezichten. Van een vriendin kreeg ik een link naar een podcast over stilte. Anne Stael interviewt in haar podcast “lekkerstil” mensen die iets met stilte hebben. Het is een boeiende reeks interviews. Zo spreekt zij onder andere met Ans Bertens, geestelijk verzorger in het Radboud ziekenhuis, die vertelt over haar ervaringen met stilte in het ziekenhuis. Ze spreekt bijvoorbeeld over de ongemakkelijke stilte in een gesprek, de stilte van de stilteruimte, de stilte van het lange wachten in de nacht, de stilte van geen woorden hebben.
Stilte heeft vele gezichten. De podcast laat dit goed zien. Het interview “stilte-in-het-ziekenhuis” is het luisteren waard!
Berrie Daalhuizen