“Als het dag wordt vragen we ons af
wanneer zien we ooit licht in deze eindeloze nacht?”
Met deze worden begon de 22-jarige Amanda Gorman haar voordracht tijdens de inauguratie van de nieuwe president van Amerika Joe Biden. Wat een bijzonder moment! Ze is de jongste dichteres ooit die sprak bij een inauguratie van een Amerikaanse president, maar wat stond ze er krachtig. Met grote overtuiging droeg ze haar gedicht: “De heuvel die we beklimmen” voor dat ze zelf speciaal voor deze gelegenheid geschreven had.
Presidentsvrouw Jill Biden had haar eerder gedichten zien voordragen in de bibliotheek van het Congres en die was van haar onder de indruk geraakt. Of ze misschien ook kon optreden op 20 januari. Ja, had ze gezegd. Toen ze zich meer en meer ging realiseren waarvoor ze gevraagd was, zonk de moed haar in de schoenen. Pas bij het zien van de verschrikkelijke beelden van de bestorming van het Capitool vloeiden de woorden uit haar pen. Ze wist wat haar boodschap moest zijn:
En waar we vroeger vroegen
Hoe kunnen we de ramp ooit overleven?
Zeggen we nu
Hoe zou de ramp ons kunnen overleven?
We keren niet terug naar wat was
Maar lopen de toekomst tegemoet
De kracht die deze jonge vrouw uitstraalde en de woorden die ze met overtuiging uitsprak waren voor mij een teken van hoop. In een land dat enorm verdeeld is, waar de tegenstellingen tussen blank en zwart, arm en rijk groot zijn en dat bovendien heel zwaar getroffen is door de pandemie waren deze hoopvolle woorden een verademing. Nog meer met de beelden van de bestorming van het Capitool op mijn netvlies.
We zitten midden in een strenge lockdown met een avondklok en veel beperkende maatregelen. Dit alles drukt zwaar en eist een hoge tol van jong en oud. Heb je nog hoop? Voor mij was het optreden van Amanda Gorman een teken van hoop. Wat zijn voor jou tekenen van hoop? Dat we tekenen van hopen mogen blijven zien!
Het gedicht eindigt met de hoopvolle woorden:
Als het dag wordt zeggen we de nacht vaarwel
vurig en zonder vrees
De nieuwe dageraad bloeit op nu we hem bevrijden
Want het licht blijft altijd schijnen
Als je maar de moed hebt het te zien
Als je maar de moed hebt het te zijn
Berrie Daalhuizen