Pastorale columns van april 2021
“De lente kun je niet tegenhouden.”
“De lente kun je niet tegenhouden.” “Je kunt wel alle bloemen afknippen, maar de lente kun je niet tegenhouden.” Deze zinsnede is afkomstig van de Chileense auteur Pablo Neruda. Ik las deze bemoedigende dichtregel in een onlangs uitgegeven boekje van Kathleen Ferrier. Wie is Kathleen Ferrier? Ze woonde gedurende haar jeugd afwisselend in Suriname en Nederland. Ze studeerde Spaans en Portugees in Leiden en heeft in Chili, Brazilië en Hongkong gewoond. Ferrier was van 2002 tot 2012 lid van de…
De Schat in je akker
Het is met het koninkrijk van de hemel als met een schat die verborgen lag in een akker. Iemand vond hem en verborg hem opnieuw, en in zijn vreugde besloot hij alles te verkopen wat hij had en die akker te kopen. (Mattëus 13,44) Het is volop lente. Veel bomen staan al in volle bloei. De pinksterbloemen bloeien, het intense geel van het koolzaad langs de weg komt je tegemoet. Je ziet de eerste vlinders vliegen en de vogels zijn…
“Het is altijd ergens Pasen”
In de dagen na Pasen las ik in een interview in Trouw het volgende kwetsbare geloofsgetuigenis: “Ik was bang om dood te gaan. Het is een fabeltje dat religieuzen “gemakkelijker “ sterven. Ik heb er genoeg zien dood gaan. We zijn allemaal mensen. Het religieus-zijn vervangt je mens-zijn niet. Je hoopt dat het inhoud aan je mens-zijn geeft, maar het vervangt het niet. Zo’n ziekte dwingt je ontzettend om in het heden te leven. Dat is voor mij ook de…
Hoe zijt Gij aanwezig?
“Crisis vorig jaar na een periode van intense verliefdheid. Alleen achter blijven in je eigen kaalheid, een “donkere periode”, geen zicht op wat ik wil. Is mijn leven nog de moeite waard? En voor wie dan wel? Momenten van intense ervaring in mijn eenzaamheid: ik mag er zijn, mensen willen, dat ik ben zoals ik ben, zij aanvaarden mij. Groei van zelfacceptatie. Ik ben dit gaan duiden in de richting van religieuze ervaring: ja zeggen tegen het leven, hier en…
Het licht van de morgen
“De steppe zal bloeien, de steppe zal lachen en juichen”. Dit zijn de eerste woorden van “Lied van de opstanding” van Huub Oosterhuis. Je kent het ongetwijfeld. Deze hoopvolle woorden spreken tot de verbeelding. De steppen in het Nabije Oosten zijn droog en dor. Er groeit nauwelijks iets. Maar na vaak korte en hevige regenbuien komt de steppe tot leven. In een korte tijd staat alles in bloeit. “De ballingen keren, zij keren met blinkende schoven” zijn de beginwoorden…